از عوامل مهم بقا و حيات سازمان‌ها، كيفيت و توانمندي نيروي انساني است که اهمَيت آن به مراتب فراتر از فناوریهای جدید، منابع مالي و مادي است. در این راستا نقش نيروي انساني كارآمد، توانا و دانا در تحقق اهداف سازماني امري غير قابل انكار مي‌باشد. نيروي انساني توانمند، سازمان توانمند را بوجود مي‌آورد و سازمان توانمند محيطي است كه كاركنان در گروه­هاي مختلف، در انجام فعاليت‌ها با يكديگر همكاري مي‌كنند (عبدالهي: 1385، ص149). هدف پژوهشگر در این تحقیق بررسی رابطه توانمندسازی منابع انسانی و عملکرد آنها در زندانهاست. برای انجام این کار از جامعه آماری 143 نفری تعداد 104نفر نمونه بر اساس جدول مورگان از كاركنان زندانهای استان خراسان شمالی برای تایید یا رد فرضیه‌‌‌های تحقیق و مؤلفه‌‌‌های تأثير آموزش شغلي، تفويض اختيار، انگيزه‌هاي فردي، غني‌سازي شغل، سبك مديريت و توانمندي بر عملكرد مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گرديده كه از روايي محتوا و پايايي مناسب برخوردار می‌باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی بوده که از طریق آن و تجزیه تحلیل داده‌ها آموزش شغلی، انگيزه‌هاي فردي، توانمندي، تفويض اختيار، غني‌سازي شغل، سبك مديريت مورد تایید قرار گرفت. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه متغير سبک مدیریت مشارکتی با ضريب 832/0 موثرترين عامل برافزايش عملكرد كاركنان مي‌باشد. به عبارت ديگر هر سازماني كه بتواند از نظر و تخصص کارکنان خود در تصمیم‌‌گیری استفاده نمايد، سريعتر و با اطمينان خاطر بيشتر به اهداف سازماني خود مي‌رسد.